Stamppot verhalenavond

                                                                                                            5 maart

Een bijzondere avond bij Ellie.

Anja verrast ons met een heerlijke boerenkoolschotel en Marleen zet een speciale Hongaarse zuurkoolstamppot op tafel.

Maar voordat we hiervan  gaan genieten eerst een kennismakingsrondje met ons nieuwe lid Ria. Nadat iedereen iets leuks, spannends over zichzelf verteld heeft en Ria ons mee heeft laten genieten van háár enthousiaste verhaal, is het tijd om te gaan genieten van de zelf gemaakte heerlijke stamppotten.

Dames jullie krijgen 3 sterren voor jullie kookkunst.

En dan nog een belangrijk punt deze avond. Yvonne is ruim 3 maanden lid van ons chapter en dan komt de vraag: "gaan we met elkaar door?" Het antwoord hierop was voor iedereen een volmondig JAAA , dus Yvonne je bent vanaf heden officieel een Freule van Wyrda.

     En dan is het tijd voor de verhalen. Anja en Yvonne lezen een leuk verhaal voor, Dies heeft een uitgebreide uitleg over "wat is loslaten", Ria draagt een gedicht voor, wat we ook nog even als lied beluisteren en Marleen vertelt aan de hand van allerlei foto's hoe zij gekomen is tot het maken van Hongaarse zuurkool.

                                                           We kunnen terugkijken op een hele gezellige avond.

                                                              Kop in de wind

                                                                                             Voorstelling Marjolein Keuning

                                                                                                                        5 februari

                  Woensdag 5 februari, troffen wij elkaar keurig op tijd, om 20:00 uur in de hal van ‘t Klooster. Jammer dat Yvonne verhinderd was.

  De fraai gemaakte diadeem van Dies, op het hoofd gezet, en zo zagen wij er als “Freules” uit.

  Even was er nog een vraag “waar heb ik nu die kaartjes op m’n telefoon ???” Toch maar even Yvonne bellen, Oh, nee, toch gelukkig gevonden.

  Zo konden Dies, Marleen en ik naar onze plaatsen, rij H, vrij hoog achterin de zaal. De rijen achter ons waren leeg, maar voor ons kwamen 2

  dames zitten, die zich al direct omdraaiden: “Wat zien jullie er mooi uit! Zijn jullie van een club of zo? Daar mag ik toch wel een foto van

  maken?”

  Wij lachen, uitgelegd hoe het zit…. en charmant geposeerd.

  Toen ging het licht uit en verscheen als decor een prachtige foto van een bergachtig landschap.

  Een gitarist betrad het podium en er klonk een hoge vrouwenstem. Nee, niet van hem?

  Snel bleek dat achter ons Marjolein Keuning, gekleed in een wandelkostuum, met een dikke rugzak, al zingend het podium tegemoet liep.

  Daar zong zij en vertelde met enthousiasme haar verhalen over hoe zij nu, 60 jaar, terugblikt op haar leven, dat acteren, die drukte, dat

  gejakker, die baan, het geluid van al die mensen, het lawaai van verkeer en vliegtuigen.

  Zij heeft nu behoefte om alleen te zijn, weg van alles en is haar wandeling van 309 km begonnen.

  Van St Bees-Head aan de Westkust aan de Ierse zee naar RobinHood’s Bay aan de Oostkust, dwars door Engeland.

  Zij vertelt en zingt hoe zij dwars door regen-, hagel-, en stortbuien, maar ook met prachtig weer, de wandeling maakt.

  Achter haar wordt dit alles zichtbaar gemaakt door wisselende foto’s.

  Zij vertelt over de verhouding met haar ouders, hoe zij als kind iedere zondag mee moest wandelen en hoe vreselijk zij dat vond.

  En nu, heerlijk alleen, rustig haar tentje uit de rugzak haalt, haar wandelstok als tentstok gebruikt, de tent opzet, een kopje thee zet en

  ondertussen zingt op bekende en onbekende melodieën.

  Zo ging dat een uur lang, met prachtige begeleiding van de gitarist.

  Wij vonden het een leuk concept, mooie zang (soms een beetje schreeuwerig) goede begeleiding, prachtige decor-foto’s.

  Er zat vaart in het verhaal, geen moment van “hoe is de tekst ook al weer”.

  Na afloop een lekker wijntje en napraten met elkaar.

  En de foto”s ?? Gemaakt door de 2 dames voor ons…..(“dank je wel, heel leuk!”) …...zijn bewogen, onderbelicht en op één stond alleen maar het

  plafond!